Ta niezwykle inteligentna bogini od początku wiedziała co robi, ponieważ nie urodziła się w normalny sposób, ale po prostu wyskoczyła z głowy swojego ojca, Zeusa. Była przez niego zawsze kochana i ceniona, słuchał jej mądrych rad i często postępował tak, jak sugerowała. Przykład z władcy bogów wzięli także ludzie, ogłaszając Atenę boginią mądrości. W odróżnieniu od innych bóstw, Atena nie traciła czasu na głupstwa, na przelotne miłostki i romanse, ba, nie miała czasu nawet na prawdziwą miłość. Całe dnie spędzała na pracy, i, jak na boginię mądrości przystało, na wynajdywaniu rzeczy pożytecznych lub nowych zastosowań dla przedmiotów już znanych. Bywało, że rozmyślała, ale znacznie częściej wędrowała po świecie, pomagając rozstrzygać waśnie, walcząc w obronie niesłusznie napadniętych, głosząc sprawiedliwość i potępiając wiele ludzkich wad. Kochała stolicę Grecji, piękne Ateny, i stąd właśnie wzięło się jej imię. Jej ulubionym zajęciem było wyszywanie oraz innego typu zmagania z igłą, szydełkiem i nicią, raz nawet stanęła w zawody z pewną śmiertelniczką, księżniczką Arachne. Finał tej historii nie był zbyt szczęśliwy, ponieważ dzieła i Arachne, i Ateny, wyglądały równie pięknie, więc bogini uniosła się gniewem, podarła robotę księżniczki. Zasmuciło to dziewczynę do tego stopnia, że wolała się powiesić, niż dłużej znosić taką rozpacz. Wtedy dopiero zreflektowała się Atena i ożywiła nieszczęsną Arachne, dając jej nowy żywot – w postaci pająka.