Arystoteles zajmował się filozofią jako nauką, która obejmowała ogrom przeróżnych zjawisk, dziedzin etc. Oczywiste więc było, że musi nastąpić jakowyś podział w tak wielkiej dziedzinie, jaką jest filozofia. Arystoteles oddzielił logikę, którą uważał za przygotowawczą w stosunku do innych dziedzin filozofii, filozofię teoretyczną oraz praktyczną. Te dwa ostatnie działy jako odwrotne dla siebie były według Arystotelesa oczywistą konsekwencją dwojakości umysłu, którą postulował ten filozof. Umysł bowiem był zarazem czynny, jak i bierny, a poznanie dzieliło się na poznanie zasad bytu oraz poznanie zasad działania. W świetle tego oczywistym jest rozdzielenie wedle Arystotelesa filozofii na praktyczną oraz teoretyczną. Filozofia praktyczna dzieliła się z kolei u Arystotelesa na politykę oraz etykę. W tych z kolei znajdowały się takie dział, jak retoryka, czy ekonomika. Filozofia teoretyczna natomiast dzieliła się wedle niego na fizykę, matematykę, oraz pierwszą filozofię, nazwaną później metafizyką.