Gnostycyzm nie był nauką ani jednolitą ani przystosowaną do jednej konkretnej religii bądź do jednego konkretnego nurtu. Był to kierunek, który łatwo można przenosić między różnymi systemami religijnymi, czy też filozoficznymi. Jest bardzo elastyczny w swych teoriach i nie ma większego problemu z jego adaptacją na różne, najbardziej nawet skrajne grunty. Dowodem na to niech będzie fakt, że gnostycy nie mieli jednej szkoły, czy jakiejkolwiek organizacji. Byli to myśliciele, którzy działali w różnych systemach oraz religiach i w różny sposób przenosili gnostycyzm na odmienne grunty. Jednym z takich filozofów był chociaż Saturnil z Antiochii, który prezentował wersję żydowską gnostycyzmu. Wiara to bardzo odległa pomimo wszystko od chrześcijaństwa, a mimo to gnostycyzm dzięki swej elastyczności funkcjonował w obu wiarach. Drugą osobą związaną z gnostycyzmem był Bazylides z Syrii, który mimo że był poganinem, wymieniany jest przez chrześcijan jako myśliciel chrześcijański. To kolejny dowód na to, jak łatwo w gnostycyzmie można się poruszać bez zbędnych konfliktów.