Arystoteles uważał, że poznanie samej rzeczy jest możliwe, gdy poznamy albo jej materię, albo formę, albo też przyczynę lub cel. Nazwał to Arystoteles czterema zasadami wyjaśnienia. Pozostało jeszcze wyjaśnienie czym są dwie ostatnie zasady. Dwie pierwsze są jej składnikami, lecz jak rozumiał Arystoteles dwie pozostałe ? Przyczynę można wytłumaczyć w ten sposób – przykładowo przy tworzeniu obrazu przez malarza, pierwotnie istnieje on tylko niematerialnie, w umyśle artysty. Gdy zaś zostaje umieszczony na płótnie, staje się już bytem materialnym. A co sprawia, że jedno zamienia się w drugie ? Nazywa się to więzią, lub węzłem, który łączy jedną rzecz z drugą rzeczą. W przypadku obrazu połączone są formy. To samo ma miejsce jeśli mówimy przykładowo o rodzeniu się dzieci – tworzy się nowe życie, nowa osoba, tej samej jednak formy. Materia natomiast może być zmienna. Arystoteles uważał formę za siłę sprawczą. To ona sprawia, że coś powstaje, coś się tworzy. Dzięki niej, sile sprawczej, która jest aktywnym pierwiastkiem w substancji coś powstaje z niczego.