Do Ewangelii wg św. Łukasza – przypowieść o Łazarzu nawiązuje A. Mickiewicz we fragmencie “Ksiąg narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego”:-oba teksty są przypowieścią -najczęściej używane spójniki to “i” oraz “a”. Spójniki te często rozpoczynają wypowiedzi nie sygnalizują współrzędnego stosunku treściowego między kolejnymi wypowiedzeniami lecz je tylko mechanicznie łączą, np. “( ) ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na łonie jego. I zwołał.” -ma miejsce odwrócenie tradycyjnego szyku np. zamiana kolejności rzeczownika i określającego go zaimka lub przymiotnika np. “duszy swej” zamiast swej duszy -ma miejsce odwrócenie tradycyjnego szyku w zdaniu – orzeczenie na pierwszym miejscu, np. “Żył pewien człowiek bogaty…”-ma miejsce również przesunięcie dopełnień i okoliczników przed orzeczenie “Ty męki cierpisz”-przewaga zdań złożonych współrzędnie “Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama”Tekst A. Mickiewicza w stosunku do fragmentu Ewangelii jest utworem, w którym zastosowano stylizację biblijną: Stylizacja biblijna – zabieg polegający na celowym wprowadzeniu do wypowiedzi literackiej (rzadziej publicystycznej, dziennikarskiej i innych) elementów stylu biblijnego; stylizacja tego rodzaju może obejmować tylko słownictwo i frazeologię bądź też realizować się we wszystkich warstwach wypowiedzi, przede wszystkim w sposobie konstruowania zdań.