Gnostycyzm zawarty w różnych systemach łączy zawsze pewna ilość cech dla gnostycyzmu niezmiennych. Takim poglądem jest na przykład oddzielanie zawsze ciała od duszy. Ciało i dusza ti dla gnostyków dwa krańce bytu, pomiędzy którymi znajdują się ogniwa, u filozofów abstrakcyjne, lecz przez gnostyków łączone z mitologiami oraz wiarą konkretnych religii i ogniwa owe są w gnostycyzmie poszczególnymi istotami boskimi, a historia, która wciąż się powtarza zawiera w sobie momenty szczególnie ważne i tak dla chrześcijaństwa najważniejszym momentem jest oczywiście przyjście na świat Jezusa Chrystusa. Gnostycyzm traktuje przechodzenie między skrajami bytu jako wieczną walkę sił kosmicznych z siłami zła, traktuje ją historycznie, łącząc z konkretną wiarą i tworząc z tego dogmat. Eony w terminologii gnostyckiej to kolejne bóstwa, z których pierwszy jest stwórcą, bogiem najwyższym, a kolejne są niżej w hierarchii, nie są równe. Jest to 7 wiecznych istot, które są na wpół dobre, a na pół demoniczne, ciągle trwa między nimi walka. Teoria ta została zapożyczona z Babilonu, gdzie owe 7 bóstw rozumiano także jako 7 planet.