Gnostycyzm, jako pogląd nie stworzony przez chrześcijan stał się jednak szybko jednym z sposobów tłumaczenia wiary na naukę oraz filozofię, po odpowiednim oczywiście zastosowaniu go do poglądów i dogmatów chrześcijańskiej wiary. To na jego podstawie po raz pierwszy starano się tłumaczyć cały świat, poprzez wiarę chrześcijańską. Gnostycyzm był doktryną, która dążyła do połączenia poglądów wschodnich i zachodnich, a dla których elementem łączącym miało się stać właśnie chrześcijaństwo. W efekcie powstała bardziej mitologia oraz teozofia, aniżeli wiedza prawdziwa. Gnostycyzm rozwijał się, przechodził przez różne, małe i duże przemiany i przystosowywał się coraz bardziej do wymogów wiary chrześcijańskiej. Swego szczytu doczekał się na przełomie drugiego i trzeciego wieku naszej ery, a jego początki miały miejsce w Syrii, lecz po jakimś czasie powoli przenosił się także na zachód, wraz z rozwojem całej myśli chrześcijańskiej. Była to jednak tylko pierwsza, a nie ostateczna próba przełożenia wiary na filozofię w chrześcijaństwie.